چند روز پیش عکس بالا را در توییتر دیدم. نویسنده توییت از آن به عنوان یکی از زیباترین طرح‌های معماری یاد کرده بود و بسیار تاسف خود که چنین معماران و معماری‌ای در ایران هستند و ما قدر آنها را نمی‌دانم.! جدا این عکس زشت، کافی است سری به روستاهای ویران شده شمال ایران یا دیگر مناطق ویلاسازی شده بیاندازیم و بنایی واقعی‌ای از این دست را با چشم ببینیم. در اینجا نمی‌خواهم در مورد یکی از بحران‌های جدی کشور، یعنی همین ویلاسازی و تغییرکاربری اراضی ملی و کشاورزی، صحبت کنم که خود داستانی است پر آب چشم. پرسشم در مورد زیباشناسی دوره جمهوری اسلامی است. این عکس و آن ویلاها و شهرسازی سی دهه اخیر و بناهای اداری و مساجد یا طرح‌های توسعه حرم‌های مقدس و امامزادگان که در طول این سال‌ها ساخته شده است یا حتی مجسمه‌های که گذاشته شده اند و چیزهایی از این قبیل دقیقا چه ویژگی‌ای دارند؟! همه اینها برای من سوال بزرگ ایجاد می‌کند که نتیجه چهل سال حکومتی به نام جمهوری اسلامی در حوزه در هنر چیست؟ در معماری، در موسیقی، در شهرسازی و در نقاشی. به عبارت دیگر هنر عصر جمهوری اسلامی دقیقا چه وجوه ممیزه‌ای دارد؟! چه ویژگی‌هایی دارد که به ما کمک کند که در آینده آثاری را با این صفت نام‌گذاری کنیم؟! به هر حال در همه در همه دولت‌های قدیم تا آخر دوره قاجار هنر خاص خودش را دارد. حتی در رژیم منحوس آن پدر و پسر، و در بخش‌هایی از فرهنگ و هنر می‌توانیم ویژگی‌هایی ببینیم که متعلق به آن دوران است. مثلا معماری نئوکلاسیک عصر پهلوی اول یا تجدید موسیقی ایرانی در آن دوره یا شهرسازی‌هایی که کل شهرهای ایران را متحول کرد. یا در دوره پهلوی دوم هم به هر حال معماری مدرن وجود دارد، تحول موسیقی کلاسیک و ظهور مرکز حفظ و اشاعه وجود دارد، در کنار آن موسیقی پاپ جدید یا باله و اپرای ایرانی شکل می‌گیرد. و بسیاری از این قبیل. اگر چه تاریخ این تحولات هنوز به درستی نوشته نشده است، اما به هر حال مطالعاتی در این مورد شده است. اما در مورد جمهوری اسلامی چه!؟ کدام بیابان را آباد کرده اند چه اینقدر ادعا دارند!؟ در موسیقی، در معماری، در شهرسازی و ...
زیباشناسی در عصر جمهوری اسلامی چگونه است؟!
https://twitter.com/SEKoohzad/status/1314602482346201088
https://twitter.com/SEKoohzad/status/1314602482346201088
س.ا.ک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر