ماه رمضان است و ۱۴۰۰ سال است که بنا بر این است که مسلمانان در این ماه مبارک با گرفتن روزه، ظاهری و باطنی، جسم و روح خودشان را از آن چیزی که نهی شده پاک کنند و به آن چیزی که امر شده جلا ببخشند. اما هر چه که به اوضاع ایران و ایران فرهنگی و کشورهای مسلمان نگاه می‌کنید، بیشتر از جنس افزودن وحشت است تا معنویت دینی. دیروز داعش بار دیگر به مدرسه‌ای در محله شیعه‌نشین کابل حمله کرده است. طالبان همچنان در حال انجام همان توحش خودشان هستند. در ایران خانواده رئیس مجلس در میان این فقر و فسادی که تمام کشور را گرفته است، برای خرید سیسمونی نوه‌شان به ترکیه رفته اند. اینها البته نشانه‌هایی است از وضعیت امروز ما.
در قرآن آیه‌ای است که شاید توضیح‌دهنده غم امروز ما هم باشد. آیه ۶۰ سوره بنی‌اسرائیل که در آن صحبت از رویای پیامبر است و شجره‌ای ملعونه‌ای که پیامبر را در حزن و غمی عمیق فرو برد. گویا پیامبر در رویا می‌بیند که گروهی از بوزینگان به منبرش هجوم می‌آورد. عموم مفسران بنی‌امیه را مصداق این گروه و آن شجره ملعونه نامیده اند. تفسیر تاریخی آیه به جای خودش، به نظر این آیه در هر زمان و هر مکان مصداق‌های خودش را دارد. هر زمان می‌شود بوزینگان این شجره ملعونه را دید که چگونه به منبر پیامبر حمله می‌کنند. چگونه به نام دین او، از هیچ فساد و تباهی و پتیارگی رویگردان نیستند. همه جا و همه زمان می‌شود این ریاکاران دروغ‌زن را دید که دین برایشان چیزی نیست جز ابزاری برای قدرت سیاسی. از طالب و داعش بگیرید تا وهابی و سلفی و همین جوانان مومن و انقلابی اسبق و سابق و فعلی خودمان که قطعا از اعلی مصادیق این شجره ملعونه اند.
روایت است که پیامبر بعد از دیدن آن رویا دیگر هرگز لبخند نزد.
يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لَا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُوا آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ
س.ا.ک
